شیعیان بر اساس چه دلایلی امامان خود را معصوم می دانند؟

اندیشمندان شیعه براى اثبات عصمت امامان(ع) از ادله ی گوناگونى بهره مى برند که تبیین آنها نیازمند کتابى پرحجم و مستقل است؛ چنان که علامه حلّى با شرح و بسط این دلایل،بیش از هزار نکته دراین باره فراهم آورده است. بااین حال، اشاره هاى کوتاه به این ادله، خالى از فایده نیست و زمینه ی جستجوهاى بیشتر و عمیق تر را فراهم مى سازد.

1-4. جدایی ناپذیرى مقام امامت از عصمت

مقام امامت، آن گونه که از کتاب و سنت برمى آید، در رهبرىِ سیاسی جامعه ی اسلامى خلاصه نمى شود؛ بلکه دنباله ی نبوت و کامل کننده ی رسالت است. چنین تصویرى از مسئله،پیامبر و امام را کنار هم مى نشاند و دلایل عقلىِ عصمت را به قلمروِ امامت نیز مى کشاند. با این تفاوت که در اینجا، به جاى ابلاغ وحى، از تبیین معارف وحیانى سخن مى رود.

2-4.قرآن و عصمت امام

1-2-4.آیه ی امامت: قرآن کریم ظالمان را شایسته ی مقام امامت نمى داند. و با توجه به آنکه فرهنگ قرآن، هر گناهکارى را ظالم می خواند، چاره اى جز پذیرش عصمت امام باقى نمى ماند. این آیه هر چند گفتوگوهاى فراوانى برانگیخته است، اما روشنىِ آن به اندازه اى است که برخى مفسرانِ اهل سنت را نیز به اعترافى چنین واداشته است؛ به طوریییکه یک از این مفسّران می گوید:«این آیه دلیل بر آن است که پیامبران، ]حتى[ پیش از بعثت نیز از گناهان کبیره معصوم اند و فاسقان، شایستگىِ پیامبر ندارند.»

این مفسّر نامدار اگر پیش فرض هاى ذهنى خود را کنار مى نهاد، میان امامت و نبوت فرقى نمى گذاشت و در بیان شروط امام، تنها به عدالت بسنده نمى کرد. زیرا در آیه ی مذکور، سخن بر سر آن است که ظالمان، شایستگىِ دریافت عهد الهى را نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: