احکام الهی بیش از آنکه به محدودیت لذت ها منجر شوند، به ماندگارىِ لذتها و پایداری نشاط و خوشی ها  می انجامند. ازاین روست که حضرت علی(ع) می فرمایند:«پوشیدگی زن،برایش بهتر است و زیبایی اش را پایدارتر می سازد.» رعایت حجاب احساسات را سالم نگه  می دارد و عاطفه ها و محبتها را در کانون گرم خانواده، متمرکز می سازد و نشاط کانون خانواده و اعتماد آنان را به یکدیگر، افزایش می دهد و زن و مرد را از گرداب  بی اعتنایی به همدیگر نجات  می دهد. ازهم پاشیدگیِ نظام خانواده بحرانی است که هم اکنون دامن گیر جوامع غرب شده است: شکل گیری کانون خانواده باید بر اساس عشق و محبت باشد و مهم ترین ابزار این امر، میل جنسی نسبت به یکدیگر است. در غرب، این میل رو به افول گذاشته و بنیان خانواده ها متزلزل شده است. همچنین، عشق و عاطفه ی همسران نسبت به یکدیگر، به دلیل روابط متعدد با دیگران، قبل و بعد از ازدواج، کاهش یافته است.

 چادر به صورت که در میان ایرانیان معمول است، یعنی چادر بلند تا پایین پا، در میان عربها رایج نبوده است؛ ولی آنان چیزى شبیه نیمه چادر داشتند. ظاهرا «جلباب»، در آیات قرآن، اشاره به همین نیمه چادر دارد که نه مثل مقنعه و روسرى، کوتاه است و نه مثل چادر، خیلی بلند.این حجاب شاید تا کمر و کم پایین ترمی رسیده است و اعراب از آن استفاده می کردند.پوشش اعراب درع و ملحفه و مقنعه بود: درع پیراهن بلندى است که تا پشت پا می رسد و آستین هایش بلند و گشاد است؛ ملحفه همان چادر است که به خود می پیچند و مقنعه را نیز به سر می کنند. از روایات، می توان فهمید که زنان و دختران ائمه(ع) هر سه پوشش فوق را داشتند. در آداب نمازگزار هم آمده است که زن در هنگام نماز، اگر بخواهد حجاب کامل داشته باشد، باید از مقنعه و درع و ملحفه استفاده کند. پوشش و لباس، همواره با انسان بوده و پوشش زنان، در همه ی تمدنها، بیشتر از مردان بوده است. در تمدن فینیقی ها که چهارهزار سال پیش از میلاد می زیسته اند، زنان حجاب داشتند و براى پوشش خویش، از پارچه هاى سرخرنگ استفاده می کردند. زنان آریای نیز حجاب داشتند و آنان که از طبقات بالاى اجتماع بودند، برا حجاب ارزش ویژه اى قائل می شدند. در بین یونانیان، رسم بود که زنان حتی صورت هاى خویش را با قسمت از روپوش بسیار ظریف بپوشانند و مادران و دایگان وظیفه ی تعلیم وتعلم را بر عهده داشتند.آشوریان و کلدانیان نیز حجاب